Mahbuba Temori

محبوبه هستم از تبار تیموری٬ زاده ی شهر هرات.

دوره ی ابتدایی مکتب را در هرات خواندم و دوره ی لیسه را در عایشه ی درانی کابل به پایان رساندم.

در سال ۱۳۶۵ در دانشکده ی تعلیم و تربیه – رشته ی پیداگوژی تحصیل کردم و مدت دونیم سال در مجله ی آریانا – اکادیمی علوم افغانستان به حیث مهتمم و معاون این مجله کار کردم.

شدت جنگ و نا امنی در کشورم مرا به بیرون از مرز های کشورم آواره ساخت. اکنون در جنوب کلیفورنیا – امریکا با همسر و دو فرزندم زندگی می کنم.

  از کودکی به شعر و ادبیات علاقه داشتم و از همان زمانی که نوشتن یاد گرفتم داستان و مقاله های می نوشتم که تحسین معلم دری ما را بر می انگیخت. از نو جوانی داستان کوتاه می نوشتم و برای دیگران می خواندم و شعر را با صدای بلند می خواندم و این ذوق شعر خوانی مرا بر روی ستیژ در برنامه های خاص مکتب می کشاند.

   داستان های کوتاه من چند سالی در مجله ی فردا که تحت نظر زنده یاد داکتر اکرم عثمان و مدیریت رحیم غفوری در سویدن فعالیت فرهنگی داشت چاپ و نشر می شد. بعد ها رمان در "ژرفای تنهایی" را نوشتم که دو بار در افغانستان چاپ و نشر گردید؛ بار نخست به نام " در پناه بی پناهی" و بار دوم به نام " در ژرفای تنهایی" با ویراستاری مجدد.

سال گذشته مجموعه ی بیست و یک داستان کوتاه را به نام " سایه های موهوم" در افغانستان چاپ و نشر کردم که مورد علاقه خوانندگان و تایید نویسندگان مطرح وطنم و ایران قرار گرفت.

  از سال ۲۰۱۲ در "کانون فرهنگی جامی" به فعالیت های فرهنگی – ادبی مشغول هستم. امسال (۲۰۲۰) به مدیریت من فصلنامه ی " شمیره" که یک مجله ی ادبی – هنری است به چاپ و نشر آغاز کرده است.